به نقل از «ایسنا»

«تا امام نیاید پای من خوب نمی‌شود»

تاریخ انتشار: ۲۲ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۷۸۴۷۳

ایسنا/همدان یادش بخیر یک کبریت و یک تکه کاغذ در جیب‌مان می‌گذاشتیم و چادر سر می‌کردیم و می‌رفتیم راهپیمایی. وقتی سربازهای رژیم طاغوت گاز اشک‌آور پرت می‌کردند، ما هم کاغذها را کبریت می‌زدیم و پرت می‌کردیم طرفشان و فرار. در یکی از همین راهپیمایی‌های قبل از انقلاب که با هم‌کلاسی‌هایم رفته بودیم، پایم آسیب دید و خونریزی کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همه می‌گفتند «برو بیمارستان» اما من گفتم «تا امام نیاید پای من خوب نمی‌شود».

سال ۱۳۴۲ در آبادان متولد شده است، مادرش اهل ملایر بوده و جنگ که آغاز می‌شود از آبادان به ملایر کوچ می‌کنند. آن موقع‌ها ۱۶ سال بیشتر نداشته و همزمان با مدرسه، همراه خواهرش در سازمان بسیج سازندگی آبادان گروه خونی رزمندگان را تعیین می‌کردند.

معصومه سوری از سال‌های اشغال خرمشهر و مهاجرت اجباری از زادگاهش به خبرنگار ایسنا می‌گوید: زمان اشغال خرمشهر آبادان را ترک کردیم و به ماهشهر رفتیم. یک سالی ماهشهر بودیم و پس از آن سال ۶۱ بود که به ملایر آمدیم. همین‌جا هم در سازمان بسیج سازندگی مشغول به‌کار شدم.

سوری در ملایر با خانم صدیقه بیات همراه شده تا از خانواده بسیجیان و شهدا سرکشی کنند. او ادامه می‌دهد: همسر و برادر همسر خانم بیات هم در عملیات کربلای ۵ شهید شده بودند. همان موقع بود که حوزه بسیج خواهران در ملایر افتتاح شد، من فرمانده حوزه و خانم بیات معاون بود، تا اینکه در سال ۶۴ با بمباران شهرها، حوزه بسیج خواهران ملایر هم به طور موقت تعطیل شد و کار ما فقط ختم شد به سرکشی از خانواده شهدا و بسیجیان. تا اینکه بمباران شهرها فروکش کرد و دوباره وارد بسیج شدیم.

به گفته سوری، کم کم با شکل‌گیری دوباره حوزه بسیج خواهران در ملایر، پایگاه‌های بسیج محلات تشکیل شد و خانم‌ها در این پایگاه‌ها شروع به فعالیت کردند.

سوری اضافه می‌کند: بعضی خانم‌ها مواد غذایی خشک تحویل پایگاه‌ها می‌دادند تا برای رزمندگان بفرستیم، کم کم به این فکر افتادیم که همین خانم‌ها با مواد غذایی که می‌آورند، ترشی، مربا و بعضی غذاهای کنسروی را تهیه کنند تا به جبهه‌ها بفرستیم.

او می‌گوید: یادم هست خانم هاشمی که همسرش نجاری داشت، چوب می‌آورد تا برای تهیه مربا آتش را آماده و دیگ‌ها را برپا کنیم. یکی از پاسداران هم به‌نام آقای عبدلی چند روز یکبار می‌آمد دم پایگاه‌ها و موادغذایی که خانم‌ها آماده کرده بودند، بار وانت می‌کرد و به جبهه می‌برد البته مفقودالاثر شد و تا جایی که اطلاع دارم پیکرش برنگشت.

به گفته سوری، خانم‌های محله‌های مختلف که در پایگاه‌های بسیج فعالیت داشتند، لباس‌های کثیف رزمندگان را می‌شستند و تمیز و اتو کشیده بار تویوتا و خاورهای بزرگ می‌کردند و تحویل پاسداران می‌دادند.

او ادامه می‌دهد: بعضی از خانم‌ها مثل شهربانو ونایی، خانه‌شان را وقف بسیج کرده بودند و بعضی فعالیت‌ها در خانه آنها انجام می‌شد، خیلی‌هایشان حالا دیگر نیستند مثل همین خانم ونایی، خانم هاشمی و گودرزی. بتول روح‌افزا برای رزمندگان شال، کلاه و جلیقه می‌بافت و در همان کارگاه کوچکی که کنار خانه‌اش بود، به خانم‌ها آموزش می‌داد.

سوری برگزاری دوره‌های آموزشی برای خانم‌های بسیجی، رژه نظامی خانم‌ها به مناسبت هفته بسیج در خیابان‌ها و برگزاری کلاس‌های قرآن را از جمله برنامه‌هایی برمی‌شمرد که آن روزها در ملایر انجام می‌دادند.

او خود و زندگی‌اش را وقف بسیج کرده است، از همان ۱۶ سالگی که با شروع جنگی نابرابر و تحمیلی از خاکی که در آن متولد شده، قد کشیده و سطر به سطر کتاب‌های فارسی و ریاضی را همراه دوستانش پشت سر گذاشته، دل کنده و با کوله‌باری از دلتنگی، خشم و بغض راهی شهری غریب شده است. همه این سختی‌ها اما لحظه‌ای او را از وظیفه اصلی خود در دفاع از وطن و پشتیبانی از برادرانش غافل نکرد طوریکه در دوران جنگ خود، خانواده و زندگی‌اش را وقف کرده بود؛ همسرش در خاکریزها و خود در پایگاه‌ها و محله‌ها.

خانم سوری آن موقع‌ها دو فرزند کوچک داشته اما به عنوان یک مادر خود را در قبال تک تک رزمندگانی که چشم مادری انتظار آمدنشان را می‌کشیدند، مسئول می‌دانسته و با وجود فرزندان کوچکش، از صبح تا عصر در پایگاه‌ها، محله‌ها و روستاها سرباز وطن بوده است.

او به نقش زنان در دوران هشت سال دفاع مقدس اشاره و مطرح می‌کند: خانم‌ها در زمان دفاع مقدس با فعالیت‌های فرهنگی و تهیه تدارکات جنگ پا به پای همسر و فرزندانشان، رزمنده بودند به طوریکه زمان اعزام نیروها از ملایر، صف بدرقه شیرزنان ملایری که جگرگوشه‌هایشان را راهی جبهه می‌کردند، تا چند کیلومتر آن طرف‌تر از شهر تا روستای حاجی‌آباد می‌رسید و همه اینها نقش زنان ایرانی را دفاع از خاک و سرزمین مادری‌شان به رخ جهانیان می‌کشید.

سوری مطرح می‌کند: یادم می‌آید عملیات کربلای چهار بود که استان همدان خیلی شهید داد، مردم از صبح در شهر بودند، خانم‌ها از جان و دل کار می‌کردند طوریکه اگر زنان نبودند مردان هم نمی‌توانستند کاری از پیش ببرند.

خیلی از رزمندگانی که آن روزها سوری و دیگر خانم‌های بسیجی از خانواده‌هایشان سرکشی می‌کردند، شهید شدند مثل شهید محمدرضا یونسی که همکار خانم سوری بوده و موقع اعزام به وی می‌سپارد مراقب فرزندان دوقلو و شیرخوارش باشد. پس از آن مفقودالاثر می‌شود و همین چند سال پیش پیکرش بازمی‌گردد و چهار دختر و تنها پسرش استخوان‌های بی‌رمق و خسته پدر را در آغوش می‌کشند.

سوری می‌گوید: موقع آزاد شدن خرمشهر همراه دکتر شاملو برای ویزیت رایگان به روستاها می‌رفتیم که در راه برگشت متوجه خوشحالی کشاورزان کنار زمین‌های کشاورزی شدیم، همان موقع انگار به دلم افتاد که خرمشهر آزاد شده و خوشحالی و سرور کشاورزان برای همین است، وقتی پیاده شدیم و پرس‌وجو کردیم متوجه شدیم که خرمشهر آزاد شده است. یادم هست دکتر هم برایمان بستنی خرید.

او بر لزوم توجه به حجاب در یک جامعه اسلامی اشاره و مطرح می‌کند: به نظرم همه مردم شامل زنان و مردان جامعه باید حجاب را قبول داشته و پیرو حضرت زهرا(س) و خانواده شهدا باشند.

سوری به نقش مؤثر مادران در تربیت فرزند و الگوبرداری دختر از مادر نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: از زنان امروز می‌خواهم همانند زنان دوران دفاع مقدس باشند و در تربیت فرزندانشان دقت کنند تا جامعه به فساد کشیده نشود.

او که حالا بیش از ۱۰ سال از بازنشستگی‌اش می‌گذرد، دفتر خاطرات سال‌های جوانی‌اش را که با واژه سنگین و سخت جنگ گره خورده است، ورق می‌زند، گاهی گریه می‌کند، گاهی به یاد خاطرات شیرین آن روزها می‌خندد و گاهی همراه می‌شود با دردها و چشم‌انتظاری‌های مادری که در فراق فرزندش سوخت تا اینکه در دنیایی دیگر با او ملاقات کند.

سوری مکثی می‌کند، چشمش به بشقاب گل سرخی روی میز است که بخشی از آنها با یک نارنگی، پوشیده شده است. ادامه می‌دهد: اگر از من بپرسند کدام دوران زندگی‌ات را بیشتر دوست داری؟ می‌گویم یکی دوران بچگی و یکی هم دوران انقلاب؛ یادش بخیر یک کبریت و یک تکه کاغذ در جیب‌مان می‌گذاشتیم و چادر سر می‌کردیم و می‌رفتیم راهپیمایی. وقتی سربازهای رژیم طاغوت گاز اشک‌آور پرت می‌کردند، ما هم کاغذها را کبریت می‌زدیم و پرت می‌کردیم طرفشان و فرار. در یکی از همین راهپیمایی‌های قبل از انقلاب که با هم‌کلاسی‌هایم رفته بودیم، پایم آسیب دید و خونریزی کرد. همه می‌گفتند برو بیمارستان اما من گفتم تا امام نیاید پای من خوب نمی‌شود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی شهرستانها دفاع مقدس بسيج انقلاب اسلامي ايران شهدا شهيد خانواده های شهدا راهپيمايي استانی سیاسی سفر رئیسی به فارس استانی اجتماعی عملیات طوفان الاقصی استانی اقتصادی استانی علمی و آموزشی استانی شهرستانها نماز جمعه استانی سیاسی سفر رئیسی به فارس استانی اجتماعی عملیات طوفان الاقصی پایگاه ها خانم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۷۸۴۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سرلشکر سلامی: سپاه و بسیج همواره مدافع حقوق کارگران خواهند بود

به گزارش گروه سیاست خبرگزاری علم و فناوری آنا،  سردار سرلشکر حسین سلامی فرمانده کل سپاه پاسداران به مناسبت هفته کار و کارگر و روز بسیج کارگران و کارخانجات  پیامی صادر کرد.

 متن این پیام به شرح ذیل است:

بسمه تعالی

ملت بزرگ ایران در دهه‌های پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی؛ آفرینش گر حماسه‌هایی جاودان در صحنه دفاع از استقلال و هویت اسلامی و اعتبار و منزلت تمدنی خود بوده‌اند.

آنها در مقابل جنگ، تحریم، فتنه، تکفیر و ترور، شرافتمندانه ایستاده‌اند. پاکترین و شریفترین بخشی از جامعه که در تمام این حوادث و رویداد‌های عظیم درخشید و در مسیر ساختن ایران قوی و عبور از تحریم‌ها نقش قاطعی آفرید، قشر نجیب و پر تلاش کارگر بود.

تقدیم ۱۴ هزار شهید یک صفحه نورانی و پرافتخار از این قشر الهی است که محبوب پیامبر اعظم (صلوات الله علیه و اله) است بازوی کارگر بوسه گاه نبی مکرم اسلام است.

در نگاه امام بزرگوار (ره) و در منطق رهبر عزیزمان، کارگران جایگاهی رفیع و منزلتی عظیم دارند.

 حضرت امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) و حضرت امام خامنه‌ای (مد ظله العالی) همواره حامی و پشتیبانی کارگران عزیزمان بوده‌اند و رضایت ایشان از این جامعه پاک و بی ادعا؛ بیانگر تأثیر آنان در اعتلاء حال خوب جامعه است که در بیانات نورانی اخیر رهبر معظم انقلاب اسلامی (مد ظله العالی) جلوه‌ای درخشان داشت.

 ۹ اردیبهشت سالروز تشییع نمادین «شهید عزیز عبدالحسین برونسی»  است که نشانگر و مظهر فضائل جامعه کارگری است، به عنوان روز بسیج کارگری نامگذاری شده و ۱۲ اردیبهشت روز جهانی کارگر است تا همگان بتوانند بخش کوچکی از دین خود را با تقدیر از این عزیزان ادا نمایند.

 سپاه پاسداران و بسیج مستضعفان همواره در کنار شما و مدافع حقوق و مطالبات به حق شما خواهند بود.

 اینجانب، این ایام را به همۀ کارگران شریف و خانواده‌های صبور و شکیبای آنان صمیمانه تبریک عرض نموده و دست بوس شما عزیزان هستم.

 همه ما اراده‌ها و قلب‌های خود را به یکدیگر پیوند میزنیم و اوامر رهبر عظیم الشأنمان را که در مراسم ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ در جمع کارگران ابلاغ فرمودند را به صورت جدی اجرا می‌نمائیم.

عزت و سربلندی همه شما عزیزان را از خداوند بزرگ مسئلت دارم.

انتهای پیام/